10 lipca 2020 r. Sąd Apelacyjny w Łodzi (I ACa 1027/18) oddalił apelację mBank S.A. od wyroku Sądu Okręgowego w Łodzi z dnia 21 maja 2018 r. (I C 620/17), zasądzającego na rzecz Klientów DT od banku zwrot nadpłaconych przez nich rat kredytu.
Wyrok jest prawomocny. Czekamy na jego pisemne uzasadnienie.
W wyroku Sądu I Instancji w tej sprawie wskazano m.in.: wniesione w niniejszej sprawie powództwo dotyczy umowy o kredyt udzielony w walucie polskiej (§ 3.1 Regulaminu), do której wprowadzono klauzulę waloryzacji umownej (art. 3851 § 2 k.c.), na mocy której wartość świadczenia pieniężnego kredytobiorców wyrażona została w CHF. Nadto, skoro klauzula waloryzacyjna ma charakter abuzywny, to klauzula taka jest bezskuteczna, a w konsekwencji waloryzacja jest wyłączona.
W okresie od zawarcia umowy kredytowej Bank realizował przedmiotową umowę w stosunku do powodów stosując niedozwolone klauzule waloryzacyjne. Na podstawie rzeczonych klauzul Bank pobierał od powodów raty spłaty kredytu w zawyżonej wysokości będącej wynikiem zarówno niedozwolonej waloryzacji pozostałego do spłaty długu, jak i samych rat. Mając na uwadze, że stosowanie klauzul umownych dotyczących waloryzacji walutowej w Umowie kredytowej było nieuprawnione, należy stwierdzić, że pobrana przez Bank od powodów nadwyżka ponad kwoty należne obliczone bez zastosowania waloryzacji na podstawie niedozwolonych klauzul waloryzacyjnych stanowi nienależne świadczenie w rozumieniu ar. 410 § 2 k.c.
