W dniu dzisiejszym wygraliśmy prawomocnie z Bankiem Raiffeisen w sprawie dotyczącej kredytu indeksowanego kursem waluty obcej. Sąd Apelacyjny w Warszawie w Wydziale VI Cywilnym w sprawie o sygn. akt: VI ACa 312/19 oddalił w całości apelację Raiffeisen Bank od wyroku Sądu Okręgowego w Warszawie Wydział XXV Cywilny w sprawie o sygn. akt: XXV C 2866/18.
O wyroku Sądu I Instancji pisaliśmy tutaj:
Wygrana konsumentów przed Sądem Okręgowym w Warszawie
Sąd Apelacyjny w całości podzielił stanowisko Sądu Okręgowego o nieuczciwym charakterze spornych postanowień umownych i o braku w polskim prawie przepisu dyspozytywnego mogącego „zaplombować luki” po tych postanowieniach w umowie kredytu.
Sąd Apelacyjny podzielił także stanowisko Sądu Najwyższego wyrażone w wyrokach z dnia 4 kwietnia 2019 r. (III CSK 159/17), 9 maja 2019 r. (I CSK 242/18) i 29 października 2019 r. (IV CSK 309/18), zgodnie z którym w polskim prawie nie jest zakazane obowiązywanie umowy kredytu złotowego oprocentowanego wedle stawki LIBOR. Tym samym umowa kredytu w braku związania Powódek postanowieniami regulującymi walutową waloryzację (indeksację) zadłużenia nie jest bezwzględnie nieważna.
Powyższe ustalenie prowadzi natomiast do wniosku, że nie ma potrzeby w ogóle rozważania ewentualnych wzajemnych rozliczeń stron, gdyż umowa jest przez strony wykonywana, a kwota kapitału pozostałego do spłaty nie jest natychmiast wymagalna (umowa nie została wypowiedziana i nie stwierdzono jej nieważności). Tym samym roszczenie o zwrot kwot pobranych od Powódek (stanowiących różnicę pomiędzy kwotami rat pobranymi faktycznie, a kwotami rat obliczonymi z pominięciem indeksacji) jest w pełni zasadne. Wobec ważności umowy zarówno teoria dwóch kondykcji, jak i tzw. teoria salda, nie mają zastosowania w niniejszej sprawie.
Photo by trendingtopics on Foter.com / CC BY
