Uchwałą z dnia 28 kwietnia 2022 r., sygn. akt III CZP 40/22, Sąd Najwyższy (SSN Marcin Krajewski, SSN Beata Maria Janiszewska, SSN Mariusz Andrzej Załucki ) orzekł, że sprzeczne z naturą stosunku prawnego wynikającego z umowy o kredyt indeksowy do waluty obcej są zapisy umowy upoważniające kredytodawcę do jednostronnego określenia kursu waluty wskazanej jako właściwa do wyliczenia wysokości zobowiązania kredytobiorcy oraz ustalenia wysokości poszczególnych rat kredytu, jeżeli z umowy nie wynikają obiektywne i weryfikowalne kryteria ustalania kursu tej waluty.
Postanowienia umowy o kredyt indeksowany do waluty obcej, pozwalające bankowi na arbitralne wyznaczania kursu waluty obcej, jako sprzeczne z naturą stosunku, są zatem bezwzględnie nieważne (art. 58 § 1 kc. w zw. z art. 3531 k.c.), niezależnie od tego czy kredytobiorca jest konsumentem, czy przedsiębiorcą. Z zasady prowadzi to do nieważności umowy kredytu w całości (na zasadzie art. 58 § 3 k.c.).
Jeżeli jednak kredytobiorca jest konsumentem, pierwszeństwo przy określaniu skutków wadliwości tych postanowień mają przepisy dotyczące ochrony konsumenta (art. 3851 k.c. i nast.) jako lepiej chroniące jego interesy.
