Pierwszy złożony przez naszą kancelarię pozew „frankowy” dotyczył umowy kredytu indeksowanego kursem franka szwajcarskiego zawartej przez konsumentów z Bankiem Millennium S.A. Konsumenci ci podjęli odważną decyzję o rozpoczęciu procesu z Bankiem Millennium, kiedy zdecydowanie nie można było mówić o ugruntowanej linii orzeczniczej w tzw. sporach „frankowych”. Pozew indywidualny w omawianej sprawie złożony został w sądzie 23.07.2014 r. Wyrok Sądu I Instancji ogłoszono w niej dnia 9.11.2015 r. (sygn. akt: XXIV C 837/14). Powództwo zostało wówczas oddalone.
Na etapie postępowania apelacyjnego do sprawy przystąpił Rzecznik Praw Obywatelskich – była to pierwsza sprawa „frankowa” z udziałem RPO.
Jej szczegóły opisano m.in. tutaj: Sprawa generalna RPO – sygnatura V.510.211.2017 data: 2017-09-28 – opis specjalistyczny (brpo.gov.pl)
Wyrokiem z dnia 18.12.2018 r. w sprawie o sygn. akt: I ACa 953/16, powództwo uwzględnione zostało częściowo. Sąd Apelacyjny opowiedział się wówczas za uzupełnieniem „luk” w umowie kredytu kursem średnim NBP. Treść uzasadnienia wyroku sądu II instancji dostępna jest do publicznej wiadomości w portalu orzeczniczym sądów powszechnych.
W opisywanej tu sprawie została następnie złożona przez nas skarga kasacyjna, którą w maju ubiegłego roku Sąd Najwyższy przyjął do rozpoznania (I CSKP 146/21).
Pierwsza rozprawa (przy udziale Rzecznika Praw Obywatelskich) miała miejsce niespełna dwa miesiące temu, 15.07.2021 r. Odroczono wówczas ogłoszenie orzeczenia w tej sprawie do dnia 29.07.2021 r. Na posiedzeniu w dniu 29.07.2021 r. Sąd Najwyższy postanowił zamkniętą rozprawę otworzyć na nowo i skierował do powiększonego składu zagadnienie prawne.
Z uwagi na bardzo napięty terminarz prowadzonych przez nas spraw grupowych i indywidualnych znacząco ograniczyliśmy aktywność w mediach społecznościowych i szeroko pojętym Internecie. Trzymamy się także na co dzień zasady, że nie komentujemy żadnych zapadłych w naszych sprawach orzeczeń przed uzyskaniem ich pisemnego uzasadnienia. Mając jednak na uwadze fakt, że z przykrością i zażenowaniem obserwowaliśmy przez lata wprowadzające w błąd publikacje dotyczące opisywanej tu sprawy (w szczególności dotyczące rzekomo podniesionych/ niepodniesionych w niej argumentów prawnych), a od kilku dni dodatkowo z dużym zdziwieniem zapoznajemy się z publikacjami prasowymi, z których wynika wniosek, jakoby Sąd Najwyższy formułując zagadnienie prawne w sprawie naszych Klientów rzekomo przesądził o zasadności roszczeń banków o tzw. „wynagrodzenie za korzystanie z kapitału”, gdyż – zdaniem publicystów – zapytuje nie o to, czy wynagrodzenie przysługuje, ale „ile się należy”, prostujemy przynajmniej część nierzetelnych informacji, jakie w sprawie podawane są od lat w przestrzeni publicznej:
- Prawdą jest, że pozew indywidualny w tej sprawie skonstruowany jest w oparciu o taką samą argumentację, jak podniesiona w postępowaniu grupowym przeciwko Bankowi Millennium S.A. (I C 1281/15), nie jest prawdą przy tym, że ta argumentacja nie obejmuje zagadnienia wzajemnych rozliczeń stron w przypadku bezwzględnej nieważności umowy kredytu (w celu weryfikacji tego twierdzenia warto zapoznać się z uzasadnieniem wyroku Sądu II Instancji, gdzie argumentacja stron została przez Sąd streszczona; poza tym wynika to wprost z faktu sformułowania w sprawie takiego, a nie innego zagadnienia prawnego);
- Prawdą jest, że w sprawie sformułowano zagadnienie prawne i skierowano je do rozpoznania przez 7 – osobowy skład Sądu Najwyższego, przy czym treść tego zagadnienia, zgodnie z postanowieniem Sądu Najwyższego jest następująca:
„Czy w przypadku uznania za
nieważną umowy kredytu udzielonego w walucie polskiej, indeksowanego do waluty
obcej, spłaconego przez kredytobiorców, kwotę ewentualnego wzbogacenia 👉kredytodawcy należy wyliczyć
uwzględniając wyłącznie nominalną wysokość rat kredytu, czy też należy
uwzględnić oprocentowanie rat według stopy referencyjnej właściwej dla kredytów
indeksowanych do waluty obcej albo właściwej dla kredytów złotowych?”
Ciężko nam z tej treści wywodzić, jakoby zagadnienie dotyczyć miało „wynagrodzenia banku za korzystanie przez kredytobiorcę z kapitału kredytu”, stąd czujemy się w obowiązku przedstawienia powyższej informacji. Posiedzenie niejawne w sprawie opisywanego zagadnienia prawnego zaplanowane zostało na 8.11.2021 r. Po sporządzeniu przez Sąd Najwyższy uzasadnienia postanowienia dotyczącego sformułowanego zagadnienia prawnego i zapoznaniu się z tym postanowieniem przez ustanowionych w sprawie pełnomocników kredytobiorców (adw. Marcin Szymański, adw. Krzysztof Woronowicz i r.rp. Justyna Karolina Mikołajek) kancelaria przedstawi bardziej szczegółowe stanowisko w tej sprawie.
